ระดับพลัง
วิถีนักรบ
นักรบนั้นถูกแบ่งเป็นห้าขอบเขตใหญ่ ในแต่ละขอบเขตก่อนจะบรรลุจะมีขั้นพลัง ‘ต่ำ’,’กลาง’,’สูง’ แต่ก็มีข้อยกเว้นพิเศษที่หากยากยิ่งในนักรบ ว่ากันว่าต่อจากขั้นสูง ยังมีขั้น ‘สูงสุดที่แท้จริง’ อยู่อีก แต่มีน้อยคนนักที่จะก้าวไปถึง
- ‘ขอบเขตที่หนึ่ง.ก่อร่าง’
- ‘ขอบเขตที่สอง.สร้างปราณ’
- ‘ขอบเขตที่สาม.เปลี่ยนเลือด’
- ‘ขอบเขตที่สี่.ทะเลปราณ’ – หมายพิเศษ เมื่อบรรลุสู่จุดสูงสุดของขอบเขตทะเลปราณโดยสมบูรณ์ จะมีคอขวดขนาดใหญ่ที่นักรบส่วนใหญ่ก้าวข้ามไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นนักรบทะเลปราณที่ไปสู่จุดสูงสุด ก็สามารถสัมผัสถึงพลังแห่งสวรรค์และปฐพีได้ ทั้งนั้นผู้คนทั้งหลายจึงเรียกเขาเหล่านี้ว่า “ครึ่งปรมาจารย์ยุทธ์”
- ‘ขอบเขตที่ห้า.เสาแห่งสวรรค์และปฐพี’ – นามให้เกียรติของทุกคนที่อยู่ในขอบเขตนี้คือ “ปรมาจารย์ยุทธ์”
ผู้ที่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตที่ห้า จนใกล้แต่แสนไกลที่จะสร้าง ‘กฏ’ เพื่อบรรลุสู่ความเป็น ‘เทพ’ พวกเขาถูกยกย่องด้วยชื่อพิเศษเรียกว่า “ครึ่งก้าวสู่อาณาจักรแห่งเทพ”
ผู้วิเศษ
เส้นทางแห่งผู้วิเศษ คือความเข้าใจในโลกอย่างแท้จริง พวกเขาตระรู้และเริ่มต้นเส้นทางด้วย ‘รูน’ วัตถุที่ถือกรรมเนิดจากจิตวิญญาณของธรรมชาติและสัตว์ร้าย หรือปีศาจ
รูนธรรมชาติว่ากันว่าตรรหนักรู้ได้ยากที่สุด ผู้วิเศษส่วนใหญ่จึงมักตรรหนักรู้พลังของตัวเองด้วยรูนของสัตว์ร้ายและปีศาจ
แม้มันจะมีข้อดีที่รวดเร็วและเรียนรู้ง่าย แต่มันก็มีผลด้านลบ นั่นคือในรูนเหล่านั้นมักมีจิตวิญญาณตกค้างของปีศาจและสัตว์ร้ายอยู่ ทำให้ผู้วิเศษมักมีนิสัยประหลาดตามลักษณะรูนของตัวเอง
ผู้วิเศษมีทั้งหมด 6 ระดับ แต่ 3 ระดับแรกไม่ถือว่าเป็นผู้วิเศษที่แท้จริง พวกเขาอ่อนแอไม่ต่างจากคนธรรมดา จนกว่าพวกเขาจะริเริ่มที่จะสร้างอาณาจักร พวกเขาถึงจะเป็นผู้วิเศษที่แท้จริง
- ย่างก้าวแรก
- ผู้ฝึกหัด
- นักวิจัย
ทั้งสามคือชื่อของสามระดับแรกของการเป็นผู้วิเศษ ชื่อแต่ละชื่อแทนความหมายของการฝึกฝนของพวกเขา เช่น ‘นักวิจัย’ แทนความหมายของการมุ่งมั่นเรียนรู้ ผู้วิเศษทุกคนต้องทำการวิจัยพลังวิเศษของตัวเองเพื่อพัฒนามัน จนมันมีพลังมากพอที่จะกลายเป็นผู้วิเศษที่แท้จริง สร้างอาณาจักรแห่งพลังวิญญาณกลายเป็นผู้วิเศษที่แท้จริง
- อาณาจักรสัมผัส
- อาณาจักรวิญญาณ
- อาณาจักรดารา
ผู้ที่อยู่ในอาณาจักรดาราจะถูกเรียกในนามของ ‘ปราชญ์’ เหล่าผู้วิเศษไม่มีนามเรียกขานพิเศษอื่นๆ ในระดับของตัวเองเช่น ‘ครึ่งก้าวสู่อาณาจักรแห่งเทพ’ ไม่ใช่ว่าพวกเขาอ่อนแอ
แต่เส้นทางของผู้วิเศษสู่ความเป็นเทพเจ้านั้นง่ายกว่าเส้นทางนักรบ และมันมีความหลากหลายและอัศจรรย์ยิ่งกว่า พวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกายของตัวเองสัมผัสพลังแห่ง ‘กฏ’
แต่พวกเขาจะเรียนรู้เงื่อนไขและสร้าง ‘กฏ’ ของตัวเองจากพลังวิเศษขึ้นมา จากนั้นตกตะกอนมันเป็นชิ้นส่วนแห่งความเป็นเทพ
แม้จะผู้ว่าผู้วิเศษนั้นก้าวสู่ความเป็นเทพเจ้าง่ายกว่านักรบ แต่ผู้ที่ทำแบบนี้ได้จริงๆ ก็น้อยเต็มที
ลำดับความเป็นเทพเจ้า ซึ่งความแข็งแกร่งส่วนหนึ่งวัดได้จากความสมบูรณ์คือจำนวนปริมาณชิ้นส่วนแห่งความเป็นเทพเจ้า
ครอบครองหรือสร้างส่วนแรกได้สำเร็จ แต่ปริมาณไม่ถึง 2 ส่วน รับนาม ‘เทวทูต’ บางดินแดนเรียกในนาม ‘นักบุญ’
ครอบครองชิ้นส่วนแห่งความเป็นเทพเจ้า 2 ส่วนแต่ไม่ถึง 4 ส่วน, รับนาม ‘เทวทูตแห่งพิภพ’ หรือ ‘นักบุญศักดิ์สิทธิ์’
ครอบครองชิ้นส่วนแห่งความเป็นเทพเจ้า 4 ส่วนแต่ไม่ถึง 5 ส่วน, รับนาม ‘เทวทูตหน้าบัลลังก์’ หรือ ‘มหานักบุญศักดิ์สิทธิ์’
ครอบครองชิ้นส่วนแห่งความเป็นเทพเจ้า 5 ส่วนขึ้นไป เหล่ามนุษย์มักเรียกว่าเทพเจ้า… แต่ในหมู่ผู้วิเศษและเทวทูตมักเรียกพระองค์ที่ครอบครองชิ้นส่วนแห่งความเป็นเทพเพียงครึ่งว่า ‘ครึ่งเทพเจ้า’
จนกว่าเหล่าพระองค์จะครองชิ้นส่วนแห่งความเป็นเทพเจ้ามากเกิน 8 ส่วน สรรพสิ่งถึงจะยอมรับนามและอำนาจในขอบเขตเทพเจ้าของพระองค์อย่างแท้จริง
หมายเหตุ… เหล่าเอกลักษณ์หากไม่มีผู้ครอบครองอำนาจเทพเจ้าของตัวเองเกิน 5 ส่วน เหล่าเอกลักษณ์มักคิดว่าตัวเองยังเป็นเทพเจ้าซึ่งครองอำนาจใน ‘กฏ’ ของตัวเองอยู่