“ท่านหมออู๋นานพวกเราได้เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงของโจวจี้ไหลแฝงไว้ด้วยความยินดียิ่ง เพียงแต่สายตาแห่งมันที่แวววาวอย่างประหลาดนั้นก็ยังแฝงความหลุกหลิกดูลุกลี้ลุกลนอยู่หลายส่วนด้วย คล้ายมีปัญหาทางใจบางอย่าง
ซุนนานตอนนี้ไม่จำเป็นต้องกล่าววาจามาก เพราะรู้แล้วว่าอีกฝ่ายนั้นเรียกหามันมาที่นี่เพื่ออะไร สายแห่งสตรีแซ่เกาได้บอกกล่าวกับมันว่า ผู้แซ่เกาต้องการเชิญมันไปยังอาณาจักรแซ่โจว นั่นช่างประจวบเหมาะ
หากแต่การจะไปกับพวกมันง่ายๆ ก็จะดูกระไร นอกจากนั้นซุนนานก็ยังไม่รู้เป้าประสงค์ของมันอย่างแน่ชัด หากแต่สิ่งหนึ่งที่พอคาดเดาได้ นั่นย่อมต้องเกี่ยวกับเรื่องการหลอมโอสถเป็นแน่ ซุนนานมั่นใจสิ่งเหล่านี้ถึงเจ็ดแปดส่วน ไม่ช้าในจวนอันเป็นสถานที่คล้ายสถานทูตในยุคสมัยของซุนนาน ที่นี่คือพื้นที่พิเศษที่ราชวงศ์เกามอบให้แด่ราชวงศ์โจวไว้พิเศษ ตอนนี้รอบด้านช่างดูรื่นเริงยิ่ง สตรีงามร่ายรำ ดนตรีก็โหมประโคม
โจวจี้ไหลตอนนี้เอาใจซุนนานอย่างออกหน้า จับมือถือแขนซุนนานราวญาติมิตร พาซุนนานเดินก้าว ตลอดทางชวนคุยอยู่ตลอด ไม่ช้าก็มาถึงห้องอันรโหฐานและมิดชิด
โจวจี้ไหลเปิดของวิเศษของผู้แซ่โจวกล่องแล้วกล่องเล่าไม่ช้ามันก็เริ่มพูดกล่าวเรื่องสำคัญ
“ท่านหมออู๋นานเป็นอย่างไรบ้างสำหรับเหล่าเครื่องลายครามที่ลงอักษรวิญญาณชั้นสูงเหล่านี้ แต่ละชิ้นเป็นของหายากยิ่ง นอกจากนั้นยังแฝงซึ่งอำนาจไม่ธรรมดา หากนำไปวางและจัดเรียงอย่างถูกจุดในห้อง หรือในสถานที่ที่มีธาตุธรรมชาติที่เหมาะสม เครื่องเรือนแต่ละชิ้นเหล่านี้ราวกับเป็นสมบัติของทวยเทพเลยนะ หากแต่ของเหล่านี้นับเป็นน้ำใจเพียงเล็กน้อยจี้ไหลที่มาที่นี่วันนี้ ไม่รู้ว่าจะเป็นการเกินไปหรือไม่ หากจะพูดกล่าวว่าอยากจะเชิญท่านหมออู๋นานไปช่วยทางราชวงศ์โจวของเราสักช่วงหนึ่งในการหลอมโอสถลับของตระกูลเรา แน่นอนผลตอบแทนนี้ช่างสมน้ำสมเนื้อยิ่ง” พูดถึงตรงนี้แววตาของโจวจี้ไหลก็คล้ายแฝงความเจ้าเหล่
ซุนนานยกมุมปากยิ้มครู่หนึ่งก่อนทำทีท่าครุ่นคิด ไม่ช้าก็แสร้งอธิบายว่าตัวเองนั้นงานรัดตัว จะไปได้หรือไม่ก็จำต้องคิดอ่านก่อน เพราะว่าตัวเองมีนิสัยประหลาดชอบอยู่สุขสบาย ที่นี่เช้าสายมีสตรีงามดูแลรื่นรมย์ หากแต่ถ้าไปกับท่านก็ยากนักที่จะหาความสุนทรีย์ได้
แน่นอนว่านี่เป็นการเล่นละครและเรียกราคาให้ตนเอง เป้าหมายคือให้โจวจี้ไหลรับปากอำนวยความสะดวกให้กับตัวมันเป็นพิเศษ หากไม่เล่นตัวเสียหน่อยราคาค่างวดที่จะได้กับผู้แซ่โจวคงไม่มี นอกจากนั้นจะดูผิดสังเกตจนเกินไป
ไม่ช้าโจวจี้ไหลก็รีบกล่าววาจาว่าจะดูแลซุนนานอย่างดี ของเพียงซุนนานรับปากจะไปช่วยเหลือ ในฐานะคนราชวงศ์สิ่งใดๆ มันก็จะช่วยอำนวยความสะดวก ณ ดินแดนแห่งมัน
“งั้นรึ” ซุนนานทำสีหน้าขบคิด
โจวจี้ไหลมันเห็นเช่นนี้ก็คิดว่าไม่ได้การ สุดท้ายก็จำต้องใช้แผนหญิงงาม มันกระซิบข้างหูซุนนานบอกว่าวันนี้มันเตรียมของดีจากดินแดนแห่งผู้แซ่โจวมา ไม่ช้าเหล่าสตรีงามก็ต่างเดินมาหยุดตรงหน้าซุนนานเกือบครึ่งร้อย
โจวจี้ไหลมองจ้องซุนนาน มันอยากดูอาการว่าซุนนานพอใจต่อสตรีนางพรหมจรรย์ที่มันจัดหาหรือไม่
หากแต่ซุนนานแค่แสร้งยิ้ม ปากก็บอกว่าล้ำค่า แต่ก็ไม่ได้เหลียวมองหรือเรียกสตรีนางใดมาร่วมนั่งดื่มแม้แต่น้อย
โจวจี้ไหลเห็นเช่นนี้ก็คล้ายรู้แล้วว่านางสตรีเหล่านี้ผูกใจซุนนานไม่ได้
ส่วนที่ซุนนานไม่รีบเรียกพวกนางมา หรือรีบรับไว้ เพราะมันตระหนักรู้ห้วงอารมณ์ของโจวจี้ไหล สตรีเหล่านี้คือนางนกสองหน้าทั้งนั้น หากมันรับพวกนางไว้ มันก็จำต้องลบอักษรวิญญาณในตัวนางด้วย และด้วยราชวงศ์โจวนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นอันดับหนึ่งเรื่องอักษรวิญญาณ หากมันลบหรือแก้ไขให้พวกนางได้ แล้วเกิดผิดพลาดว่านางพวกนี้เป็นนกที่ซื่อสัตย์ต่อผู้แซ่โจว เช่นนี้ก็คล้ายเสียไพ่ในมือไปเปล่าๆ 1 ใบ
นอกจากนั้นจะยังทำให้ผู้แซ่โจวระมัดระวังมันมากขึ้นอีกด้วย หากรู้ว่ามันชำนาญด้านอักษรวิญญาณเช่นพวกมัน
ดังนั้นซุนนานไม่รีบรับพวกนางมานับว่าเหมาะสมแล้ว
.
.
.
แผนการแรกดูจะไม่ได้ผลไม่ช้าโจวจี้ไหลก็รีบดำเนินการแผนต่อไปทันที
“ท่านหมออู๋นานท่านรู้จักสตรีทะเลทรายหรือไม่ พวกนางนั่นขึ้นชื่อนักในเรื่องการเอาใจบุรุษและเชิงกาม ท่านสนใจจะ…” แปะแปะ โจวจี้ไหลตบมือ
ไม่ช้าเสียงกระพรวนก็ดังสองนางสตรีย่างก้าวด้วยชุดที่พริ้วสลวย นอกจากนั้นยังดูวับวับแวมแวมยิ่ง ผ้าปิดปากบางยิ่งขับเสน่ห์ความน่าค้นหาของพวกนางสอง
ซุ่นนานขมวดคิ้ว มันตระหนักรู้ห้วงอารมณ์ของพวกนางทั้งสอง
‘ขโมย’ ‘ล่อลวง’ ‘บุรุษโง่’ ‘หลอกใช้’ ‘รากโลหิตอัคคี’ ‘สมุนไพรวิญญาณ’ ‘จอกโลหิต’ ‘แผ่นจารึกอักษรวิญญาณ’ … ‘ภารกิจ’
หลังจากตระหนักรู้ห้วงอารมณ์อันหลากหลายของนางทะเลทรายทั้งสอง ไม่ช้าซุนนานก็สบสายตาของโจวจี้ไหลก่อนจะยิ้มบางเบา ไม่น่าเชื่อมันจะพาตัวอันตรายมาด้วย นอกจากนั้นสตรีสองนางกับโจวจี้ไหลยังคล้ายจะหลอกใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกัน
และฐานะของพวกนางทั้งสองก็ช่างไม่ธรรมดา ซุนนานรับรู้จากห้วงอารมณ์ของพวกนาง
ทำให้มันยิ้มให้โจวจี้ไหลที่เลือกสตรีสองนางนี้ติดตามมาอย่างไม่คิด
ซุนนานตระหนักรู้ห้วงอารมณ์ของโจวจี้ไหล มันพบว่าโจวจี้ไหลอยากจะขับขี่สตรีสองนางนี้บนเตียงของมันใจจะขาดแต่หาทำได้ไม่นั่นเพราะนางทั้งสองน่าจะมีปัญหาบางอย่าง
ตอนนี้สองนางสตรีมีจังหวะเต้นที่รุนแรงและเร็วขึ้น นอกจากนั้นยังดูน่ารัญจวนใจอย่างประหลาด นางส่ายเอว เด้งสะโพกไม่ห่างจากใบหน้าของซุนนานนัก นางขับขานและนางดนตรีก็บรรเลงเร่งเร้า
นางสองรำราวกับนางเป็นพวกไร้กระดูก
และในไม่ช้าสตรีสองนางนี้ก็มาวนเวียนรอบกายซุนนาน กลิ่นหอมของนางฟุ้งจริงๆ
.
.
.
เมื่อเสียงเพลงจบลง โจวจี้ไหลก็มองซุนนานอย่างมีความหวัง มันอยากให้ซุนนานเรียกสตรีสองนางนี้ไปเสพสม สองนางสตรีนี้ก็เช่นกัน
“ท่านหมอนี่ถางถาง ส่วนนี่จื่อหราน ท่านหมอว่านางทั้งสองเป็นเช่นไรดูน่าเสน่หาน่ารัญจวนหรือไม่ ข้าต้องขอพูดกล่าวเลยนะ นางทั้งสองเป็นสตรีทะเลทราย ยากนักที่จะปรากฏตัวที่อาณาจักรเกา นอกจากนั้นรสรัญจวนของนางก็แตกกต่างจากสตรีในแดนอื่นๆ ยิ่ง ท่านหมออู๋นานท่านเคยลิ้มชิมสตรีทะเลทรายหรือยัง หากยัง…”
ซุนนานตอนนี้รีบกล่าวตัดบท นางสองคนนี้สำหรับมันอันตรายเกินไป มันยังไม่แน่ชัดว่าสตรีสองนางนี้มีอะไรดี และไม่รู้ว่าอุบายของนางคืออะไร ทางที่ดีไม่เสี่ยงกับสตรีเช่นนี้ดีที่สุด สุดท้ายซุนนานก็พูดกล่าวอย่างไร้เยื่อใยกล่าวกล่าวอ้างว่าเบื่อหน่ายรสสตรีทะเลทรายแล้ว เพราะที่บ้านก็มีนางทะเลทรายซื้อหามาหลายนาง
โจวจี้ไหลได้ยินเช่นนี้ก็ขัดเขิน สองนางทะเลทรายก็เช่นกัน พวกนางไม่คิดว่าเสน่ห์ของพวกนางไม่อาจจะใช่ได้ ความงามของนางแม้แต่ในแดนทะเลทรายก็ยังนับว่าล้ำค่าเหนือสตรีใดๆ
ไม่ช้าโจวจี้ไหลก็ทำมือไล่สองนางทะเลทราย
ชั่วครู่หนึ่งซุนนานรับรู้ความรู้สึกไม่พอใจของพวกนาง
นอกจากนั้นแม้พวกนางจะออกไปแล้ว ก็ยังมีการพูดคุยน้ำเสียงเย้ยหยันต่อซุนนานหาว่าโง่เง่าไม่รู้ความ ไม่รู้จักสตรีล้ำค่า
พวกนางพูดกล่าวอย่างไม่เกรงใจใคร นั่นเพราะภาษาของชาวทะเลทรายนั้นต่างกับผู้แซ่โจวและแซ่เกาที่ใช้ภาษาเดียวกัน ต่างกันแค่สำเนียง
หากแต่พวกนางสองต้องไม่คิดนึกว่าจะมีผู้ได้ยินพวกนางและเข้าใจพวกนางแน่ๆ
นั่นเพราะซุนนานแผ่พลังวิญญาณของมันรับฟังพวกนางอยู่ตลอด
นอกจากนั้นด้วยความเข้าใจของมหาอักษรปฐมแรกกำเนิด ทำให้ภาษาของพวกนางคล้ายไม่ใช่ปัญหาของซุนนาน ที่สามารถเข้าใจได้ในทันที
และด้วยการพูดคุยของพวกนางก็ทำให้ซุนนานรับรู้ว่า พวกนางมาที่นี่ทำไม
“ท่านแม่ไอ้ท่านหมออู๋นานผู้นั้นช่างโง่เง่า ทั้งๆ ที่มีวาสนาได้เสพสมพวกเราสองแม่ลูกมันกลับเลือกที่จะเลอะเลือน หากแต่เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน หว่างขาของข้าจะได้ไม่ต้องแปดเปื้อนกับป้องลำอันไม่ได้การของพวกต่างถิ่น”
“ถางถางเจ้าพูดกล่าวอะไรนะหึ อย่าได้ประมาท เจ้าควรอ่านแววตาของมัน ไอ้ท่านหมออู๋นานผู้นี้มันคล้ายไม่ธรรมดา มันมีการระแวดระวังอยู่ไม่น้อย นี่แสดงว่าที่มันมีชื่อเสียงมาได้เช่นนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะมีสติปัญญา นอกจากนั้นยังรู้จักระวังสตรี”
“หากแต่ท่านแม่ จากที่ไอ้โจวจี้ไหลมันพูดกล่าว ไอ้ท่านหมออู๋นานอะไรนี่มันวิปลาสชอบการเสพสมมิใช่รึ เช่นนั้นไยมันจึงไม่พิศวาสพวกเราแม่ลูก ข้าและท่านไร้เสน่ห์งั้นรึ”
“จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูกถางถาง เจ้าต้องคิดอ่าน เราสองแม่ลูกก็หาได้ทำเต็มกำลังไม่ ใบหน้าก็ยังปกปิดเอาไว้ ไม่แปลกที่มันจะไม่สนใจพวกเรา สตรีดินแดนทะเลทรายอย่างพวกเรา ชื่อเสียงภายนอกไม่นับว่าสู้ดี พวกมันมองว่าพวกเราเป็นนางสกปรกกันเสียส่วนใหญ่ เนื่องเพราะอาชีพโสเภณีของแดนเราเป็นเรื่องสามัญ”
“ท่านแม่ ท่านว่ามันดูถูกเราสองแม่ลูก”
“หาใช่ หากแต่แม่คิดว่ามันระแวดระวังต่างหาก ส่วนเรื่องอู๋นานอะไรนั้นเราอย่าได้กังวลจนเกินไป ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องสนใจคือภารกิจของพวกเรา ตอนนี้นอกจาก ภารกิจเก่าก่อน หากแต่ตอนนี้กลับมีเรื่องด่วนมาอีก ว่ากันว่าแม้แต่พวกแซ่หูก็รีบร้อน สายข่าวของเราที่อยู่ในอาณาจักรหูได้ส่วนข่าวด่วนมาอย่างไม่เสียดายอักษรวิญญาณราคาหมื่นทองว่าพวกแซ่เกามีศาสตราวุธประหลาดที่ทรงอำนาจมาก ใช้มันพิชิตการแข็งเมืองของสามตระกูลใหญ่ที่มีผู้แซ่หูสนับสนุน นอกจากนั้นพวกมันยังทุ่มเหรียญเงินเหรียญทองหวังได้วิธีผลิตศาสตราวุธชนิดนี้มาครอบครองไม่ว่าจะต้องใช้จ่ายมากเท่าไร ผู้แซ่จูเช่นเรารู้ข่าวนี้จะไม่ระวังก็ไม่ได้ เพราะหากเทียบกันระหว่างผู้แซ่โจว และผู้แซ่หูแล้ว พวกเราแซ่จูกับผู้แซ่หูมักมีปัญหากันมากกว่า ด้วยเพราะทางเดินทะเลติดกัน นอกจากนั้นยังมักมีปัญหากันในดงอสูรเสมอ หากพวกแซ่หูรุ่งเรือน ก็เป็นคราวล่มจมของพวกเราแซ่จูแทน ดังนั้นการมาครั้งนี้ของพวกเราอย่างน้อยๆ ก็ต้องได้ศาสตราวุธชิ้นนั้นกลับไปให้เหล่าช่างหลอมของเราทอดแบบมันให้จงได้”
“เจ้าคะท่านแม่ แล้วส่วนเรื่องสมุนไพรวิญญาณเหล่านั้นละเจ้าคะ”
“หากไม่อาจจะหาซื้อได้ก็มีแต่ต้องไปขโมยอย่างเดียว ด้วยสายเก่าของพวกเรา แม่คิดว่าเส้นทางไปยังแดนปลูกสมุนไพรวิญญาณของผู้แซ่โจวไม่น่าเปลี่ยน อีกสองหรือสามคืนพวกเราจะไปที่นั่นกันสักครั้งก่อนกลับ”
“เจ้าคะ”
.
.
.
ซุนนานยกมุมปากยิ้ม นางตัวแสบจากแดนทะเลทรายที่แท้ก็เป็นพวกราชวงศ์เช่นกัน
ซุนนานแม้ไม่มีความแค้นกับพวกนาง หากแต่ก็ไม่อาจจะปล่อยให้พวกนางทำอะไรได้อย่างสมใจ
.
.
.
โจวจี้ไหลเมื่อเห็นท่านหมออู๋นานนิ่งมันก็คล้ายมีกังวล แผนการของมันจะเสียหายเช่นนี้หรือ
สุดท้ายก็เลือกกัดฟันตบมืออีกครั้ง
ครั้งนี้ไม่ได้มีสตรีงามเดินมาพร้อมท่วงท่าร่ายรำ หากแต่เดินกันมาอย่างเป็นระเบียบด้วยทีท่าเขินอาย
หากแต่ทันทีที่ซุนนานเห็นพวกนางมันก็คล้ายตกตะลึง จ้องมองพวกนางอย่างไม่วางตา … นั่นเพราะแต่ละนางช่างมีเคล้ารางแห่งสตรีที่มันคิดถึงยิ่งในช่วงเวลานี้ ท่านแม่สองซุนอีเหยียน
“นายท่านข้าน้อยจงเอ๋อ / …จิ่นอิ๋ง / …โหย่วเหวิน / …ซีฉาน / …เยี่ยนเนอ”
