โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในเขตหนานซานช่วงเวลาหลังเลิกเรียน
“ทาลัน ทาลัน ทาลัน” เซี่ยซูเหยาเด็กหญิงตัวน้อยใบหน้ากลมรี เธอเป็นเด็กน่ารัก แต่ปัญหาเล็กๆ ของเธอตอนนี้คือ ฟันของเธอที่ยังไม่เต็มปากนัก มันหลุด ซึ่งเป็นธรรมดาของเด็กที่กำลังโต เธอกำลังเต้นไปมา ในเพลงโปรดของเธอที่หลังห้องเรียน ความฝันของเด็กหญิงคือการได้เป็นดาราหญิงหรือนักร้องที่โด่งดังในอนาคต
แต่ในขณะที่เธอเต้นอยู่นั้น เสียงเหล่าเด็กชายตัวแสบ ก็ดังไปมา บ้างโห่ร้อง
“ยัยซูเหยาฟันหลอ ยัยซูเหยาฟันหลอ”
“ทำไมถึงพูดกับเพื่อนแบบนั้นละ” เด็กหญิงอ้วนกลมคนหนึ่งพูดขึ้น เธอชื่อ ‘จางหยวนลี่’ เป็นเพื่อนสนิทแสนรักของเด็กหญิงตัวน้อยเซี่ยซูเหยา
“หุบปากไปเลยนะ ถ้าพูดว่าซูเหยาฟันหลออีกคำ แม่จะเตะให้เปิดเปิงให้หมดเลย”
“จริงเหรอออออออออออออออ” เด็กชายร่างอ้วนใหญ่พูดไปก็ส่ายหน้าไป แต่ที่เด็กชายพูดแบบนี้ไม่ใช่เพราะว่าเด็กชายเกลียดเซี่ยซูเหยาแต่นั่นเป็นเพราะวันนี้ เด็กชายอ้วนร่างใหญ่พึ่งถูกเซี่ยซูเหยาเด็กหญิงปฏิเสธความรัก ใช่แล้ว ‘ความรัก’ ทั้งๆ ที่เด็กอ้วนและเซี่ยซูเหยาต่างก็มีอายุประมาณ 8 ขวบ 9 ขวบไม่เกินนี้
นี่อาจจะไม่ใช่ความรักแบบผู้ใหญ่ แต่มันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งจากอิทธิพลของละคร เด็กๆ หลายคนมักแลกขนมกัน กินข้าวด้วยกัน ทำการบ้านด้วยกัน สิ่งนี้คือการคบหาหรือแฟน
มันเป็นความรักอันยากอธิบายในวัยเด็ก
เซี่ยซูเหยาเชิดหน้า จมูกเธอบี้ย่น ก่อนที่เธอจะแผดเสียงอย่างภาคภูมิใจ
“ถ้านายทำให้ฉันไม่พอใจอีก ฉันจะฟ้องพี่ชายของฉัน”
“พี่ชายเธอคือใคร เขาแรงมากเหรอ เธอรู้รึเปล่า ฉันมีพี่ชายอยู่ชั้นมัธยม เขาตัวใหญ่มากและไม่เคยกลัวใคร ใครๆ ก็เรียกพี่ชายของฉันว่า ‘!หมียักษ์’ เธอรู้จักรึเปล่า”
หึ เซี่ยซูเหยาเชิดหน้ากอดอกอย่างไม่หวาดกลัว “พี่ชายของนายเป็นใครไม่รู้ แต่พี่ชายของฉันคือเซี่ยซีหาน เขาสามารถตัดเหล็กได้ด้วยมือเดียว อายุ 5 ขวบ พี่ไปฝึกตนที่วัดเส้าหลิน 8 ขวบที่ซอยเจ็ด แม้แต่ผู้ใหญ่ยังต้องกลัวพี่ชายของฉันสามส่วน ไม่ว่าพี่ชายของฉันจะเดินไปไหนใครก็ต้องเขามาทักทาย”
“จะ…จะ… จริงเหรอ” ชายอ้วนพูดด้วยน้ำเสียงกังวลเล็ก มันไม่คิดเลยว่าเซี่ยซูเหยาที่มันแอบชอบจะมีพี่ชายที่แข็งแกร่งแบบนี้
เซี่ยซูเหยาเห็นเด็กอ้วนและเหล่าลูกกระจ๊อกด้านหลังเริ่มหวาดกลัว เธอยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเรียก ‘จางหยวนลี่’ เดินกลับบ้านด้วยกัน
…
ระหว่างทางกลับบ้าน ด้วยความสงสัยจางหยวนลี่จึงเอ่ยถามบางอย่างกับเพื่อนรักของเธอ
“นี่นี่… พี่ชายเธอเก่งแบบนั้นจริงๆ เหรอ นอกจากนั้นเขาเคยฝึกกังฟูที่วัดเส้าหลินด้วยเหรอ…ยอดไปเลย”
เซี่ยซูเหยามองเพื่อนรักของเธอด้วยนัยน์ตากลมใสเป็นประกาย ก่อนจะเชิดหน้า ที่เธอพูดไปทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก ไม่ว่าจะเรื่องวัดเส้าหลิน หรือแม้แต่เรื่องที่ผู้ใหญ่เกรงใจพี่ชายของเธอ
“ก็ไม่ใช่อย่างที่พูดทั้งหมดหรอก แต่ถึงไม่ใช่ก็ใกล้เคียง” เซี่ยซูเหยาเด็กหญิงตัวน้อยเธอมีความภาคภูมิใจในตัวพี่ชายเธอเหลือเกิน
…
โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในเขตหนานซานช่วงเวลาหลังเลิกเรียน
“ฮาาาา ฮาาา!!!ฮัดชิ้ว!!!ฮัดชิ้ว!!!ฮัดชิ้ว”
“ซีหานเอ็งเป็นอะไรวะ จามตั้งหลายครั้ง เป็นหวัดรึเปล่า”
เซี่ยซีหานรีบเช็ดจมูก ตอนนี้ตัวมันกำลังแผ่นหลังแนบกำแพงกับสหายรักผู้ร่วมอุดมการณ์ ใบหน้าซีดขาวเล็กน้อยคล้ายกำลังมีปัญหาใหญ่
“คงไม่ใช่มีใครกำลังนินทาบิดาอยู่หรอกนะ”
‘อี้ซวน’ สหายรักผู้ร่วมอุดมการณ์ของเซี่ยซีหาน มันดันแว่นที่หนาเตอะของตัวเองก่อนส่ายหน้าไปมา พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงลำบากใจ “ถ้าจะมีคนนินทาเอ็ง ข้ามั่นใจ มันต้องเป็นไอ้หมียักษ์ห้องสี่แน่ๆ ทำไมเอ็งต้องไปมีสัมพันธ์สวาทกับยัยไห่อิ่งด้วยฟระ ใครๆ ก็รู้ไอ้เวรหมียักษ์ห้องสี่มันชอบยัยไห่อิ่ง แต่เอ็ง… แต่เอ็ง… เอ็งกำลังจะผิดคำสาบานที่เคยให้ไว้กับข้าและซังซัง เอ็งสัญญาว่าหากพวกเราสองคนไม่สามารถทำให้ซังซังกลายเป็นดาวที่เจิดจรัสได้ พวกเราก็จะไม่รักใครอีกนอกจากเธอ พวกเราสองคนจะวาดเธอให้เป็นดวงดาวบนท้องฟ้า ซังซังจะเป็นนิรันดร์ แต่เอ็งกลับแอบไปมีสัมพันธ์ชู้สาวกับยัยไห่อิ่ง ไอ้เพื่อนชั่ว”
ใบหน้าเซี่ยซีหานดำมืด มันไม่ได้สัญญาอะไรแบบนั้นกับอี้ซวน นอกจากสัญญาว่าจะทุ่มเทช่วยมันวาดรูปตัวละครหญิงชื่อซังซัง และทำเป็นภาพการ์ตูนออนไลน์ให้คนอ่าน แต่อี้ซวนคนนี้กับเป็นพวกเข้าเส้น มันจมดิ่งไปกับโลก 2D จนแทบไม่อาจจะแยกออกจากโลกแห่งความเป็นจริง เพื่อรักเซี่ยซีหานเป็นคนแบบนี้
จริงๆ ตัวเซี่ยซีหานก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก
“ไอ้เวรอี้ซวนหยุดพูด อย่าเสียงดัง เดี๋ยวใครก็ได้ยินคำพูดบ้าๆ ของเอ็ง ข้ากับไห่อิ่งมีสัมพันธ์สวาทอะไรกัน มารดาเอ็งเถอะไอ้ฉิบหาย อย่าพูดบ้าๆ แบบนั้นอีก ไห่อิ่งนั้นก็แค่เพื่อนบ้านข้า นอกจากนั้นข้าก็รู้จักกับเธอตั้งแต่ยังเด็ก ยัยม้าดีดกะโหลกนั้นไม่น่าเชื่อจะมีคนสนใจ แต่จะมีคนสนใจก็ช่างแมร่งเหอะ แต่ทำไม… ทำไม…” น้ำตาเซี่ยซีหานคล้ายจะไหลอาบ ช่วงสัปดาห์สองสัปดาห์มานี้ไห่อิ่งมาทำตัวใกล้ชิดมันแปลก ในฐานะเพื่อนกันเซี่ยซีหานย่อมไม่มีปัญหาอะไร พร้อมช่วยเหลือ ไม่ว่าจะเป็นการติวหนังสือ สอนวาดรูป ซึ่งเป็นความถนัดของมัน
แต่ไม่นาน มันก็รู้ว่ามันเป็นแค่เครื่องมือ ไห่อิ่งต้องการสร้างสถานะแฟนปลอมๆ เพื่อให้ไอ้หมียักษ์ทอดใจจากตัวเธอ
แต่… แต่… แต่ทำไมเธอต้องเลือกเซี่ยซีหานมาแสร้งเรียกร้องความสนใจ และทำเหมือนมันเป็นแฟนของเธอด้วย สิ่งนี้ทำเซี่ยซีหานทรมาน
พูดอธิบายไปก็ไม่ได้ เพราะทั้งสองก็พูดไปแล้ว
แต่เพราะทางเดินกลับบ้าน
การเข้าห้องสมุดด้วยกัน
นั่งใกล้ๆ กัน
อยู่ในบ้านด้วยกัน
ทุกอย่างถูกยัยไห่อิ่งตัวแสบถ่ายภาพไว้หมดและแอบอัพขึ้นโซเชียลมีเดียยอดนิยม มันเป็นหลักฐานชั้นดีที่ระบุว่า เซี่ยซีหานกับไห่อิ่งใกล้ชิดกัน ดูๆ ไปมันอาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่เรียกว่า… “คนรัก”
แต่มีเพียงแค่เซี่ยซีหานและไห่อิ่งที่รู้ ว่าทั้งสองคนไม่มีวันผิดผีกันไปได้
นี่คือการถูกหลอกใช้ ถูกหลอกใช้ชัดๆ
วันนี้เซี่ยซีหานได้ยินว่าไอ้หมียักษ์ต้องการเจอมัน และหมียักษ์ไม่ต้องการพูดอะไรทั้งนั้น นอกจากอัดมัน อันมันให้เละ จากนั้นก็ถ่มถุยน้ำลายใส่มัน ก่อนจะปิดท้ายประโยคคลาสสิก
“เลิกยุ่งกับไห่อิ่ง เธอคือผู้หญิงของฉัน” ภาพและเสียงของไอ้หมียักษ์ปรากฏในจินตนาการของเซี่ยซีหาน
ก่อนที่มันจะส่ายหัวและได้แต่พึมพำเบาๆ “ไม่ได้การบิดาต้องหนี บิดาต้องรีบหนี” เซี่ยซีหานแตะไหล่เพื่อนรัก ก่อนจะออกจากโรงเรียนทางกำแพงลับ ซึ่งไม่ใช่ประตูหน้าและประตูหลังของโรงเรียน
…