มับ มับ มับ เสียงกินอันดุเดือดของเจียตัวหัวหน้าช่างยุทธ์ภัณฑ์ดังไม่อยู่ ก่อนเสียงตะโกนอีกจาน อีกจาน จะดังต่อเนื่อง เซี่ยซีหานในร่างเด็กน้อยเดินไปมา ยกเอาอาหารจานใหญ่มาให้เจียตัวกินไม่หยุด
นี่คือสตาลิจี้หรือการวางยุทธศาสตร์ระยะยาวของซีหาน ที่ตั้งเป้าเอาไว้เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องใช้ชีวิตในโลกใบนี้
ในฐานะที่ผ่านบริษัทนรกมานับสิบบริษัท มันเรียนรู้กฎแห่งป่าและการเอาชีวิตรอด วิธีการที่ดีที่สุดในการหาโอกาสให้ตัวเอง ไม่ใช่การมีความสามารถและศักยภาพสูงเพียงอย่างเดียว แต่เราต้องรู้ว่าเราควรเข้าหาใคร
ซีหานเลือกเจียตัวหัวหน้าช่าง สิ่งนี่ผ่านการขบคิดอย่างดี
ทำไมต้องเป็นเจียตัว หนึ่งอุปนิสัยของเจียตัวนั้นค่อนข้างดี ซื่อสัตย์ การบ้างานอาจจะดูเป็นข้อเสีย แต่สิ่งนี้ซีหานมองเป็นข้อดี หัวหน้าช่างหลอมเจียตัวอาจจะมีจุดอ่อนที่ขี้โมโหอยู่บ้าง เมื่อพบคนที่เกียจคร้านและทำงานไม่ได้ดั่งใจ แต่โดยรวมนับว่าเป็นคนที่ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะการที่เป็นคนที่หลงใหลในงานที่ทำ ทำให้เป็นคนมิติเดียว วิเคราะห์นิสัยง่าย นี่คือเหตุผลหลักที่เซี่ยซีหาเข้าหาเจียตัว
ในป้อมปราการยุทธภัณฑ์ขาวยังมีหัวหน้าช่างอีกสี่คน แต่คนอื่นๆ ต่างกับเจียตัว พวกเขาไม่รักงานหลอมสร้างยุทธภัณฑ์อย่างแท้จริง นอกจากนั้นยังมีนิสัยเถื่อน ติดเหล้า ปี้หญิงตีกะหรี่กันเป็นปกติ ซึ่งนี่คือสิ่งที่คนที่มาจากศตวรรษที่ 22 อย่างเซี่ยหานไม่ชินเท่าไหร่
และถ้าถามว่าลุงเจียตัวร่างอ้วนใหญ่หนวดเครารุงรังนี้ตีกะหรี่หรือไม่ ต้องบอกว่ามีบ้าง แต่ก็ไม่ได้มากมายเป็นนิจ สิ่งนี้เหมือนการคลายเครียดของคนในป้อม หลังอยู่มาครบหนึ่งเดือนเซี่ยซีหานตัวมันก็ทำใจได้นานแล้ว
ในขณะที่ข้าวเต็มปากเจียตัว หลังเซี่ยซีหานเอาข้าวจานที่ห้ามาวาง โดยที่ตัวเองยังไม่ได้ทานอะไรเลยสักอย่าง
มือใหญ่ๆ ของเจียตัวจับซีหานยกขึ้นและนั่งด้านข้าง แววตาของเจียตัวมองซีหานอย่างเมตตาและอบอุ่น ประกายตาใสมองเห็นได้แต่ไกล
เจียตัวมองว่า ซีหานเป็นเด็กดีว่าง่ายและขยัน แต่นั้นจริงเหรอ?
“เด็กดีซีหานเจ้ารู้ตัวรึเปล่าว่า เจ้าถูกคำสาป และคำสาปนี้จะทำให้เจ้าตายเมื่อเจ้าอายุยังน้อย”
“นายช่างข้ารู้ขอรับ” ซีหานตอบอย่างใสซื่อ นัยน์ตาเป็นประกายมีคราบชื้นแฉะนิดๆ มันเคยเรียนจบการละครก่อนจะเป็นนักวาดการ์ตูน ดังนั้น การแสดงออกราวกับเป็นเด็กจริงๆ จึงไม่ใช่เรื่องยาก
ตั้งแต่พบเจียตัว แม้ซีหานจะอายุ 32 ปี แล้วก็ตาม แต่มันก็ตัดสินใจแล้วว่า เมื่อต้องมาอยู่ที่โลกใหม่ มันจะตั้งใจสวมบทบาทเด็กน้อยแสนน่าเวทนาและขยันให้สมบทบาทที่สุด โลกเราไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ การอวดเก่งมีแต่ทำให้คนรังเกียจ
“เด็กดี เช่นนั้นเจ้ารู้รึเปล่าว่า หากเจ้าได้เป็น ‘ผู้วิเศษ’ และมีพลัง ‘โอน่า’ คำสาปของปีศาจในตัวเจ้าอาจจะหายไป ในหมู่ผู้วิเศษพวกเขาสามารถต้านทานคำสาปของพวกปีศาจได้โดยธรรมชาติ”
นัยน์ตาของซีหานสั่นเครือ น้ำตาหยดไหลติ๋งๆๆ ราวกับเด็กน้อยที่น่าเวทนา ที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย เขามีทางรอดถ้าได้รับการรักษา แต่ปัญหาคือค่ารักษาแพงเกินไป
ใช่แล้วซีหานรู้เรื่องนี้ดีตั้งแต่วันแรกๆ แล้ว แม้เขาจะพูดน้อย แต่ซีหานก็ถามผู้รู้ นายพรานประจำป้อมปราการยุทธภัณฑ์ขาวชื่ออี้ซวน ที่ได้ออกไปสืบตัวตนของซีหานตั้งนานแล้ว
และเพราะรู้แบบนี้เซี่ยซีหานจึงเลือกเข้าหาเจียตัวเป็นพิเศษ นั่นก็เพื่อโอกาส โอกาสที่มันจะได้มีชีวิตต่อไป ในป้อมปราการยุทธภัณฑ์ขาวใครๆ ก็รู้ว่านายช่างนั้นรวยที่สุดรองจากนายป้อมถางอี้
“ดูท่าเจ้าคงรู้” เจียตัวพูดน้ำเสียงเศร้า ก่อนถอนหายใจ พุงมันกระเพื่อมเล็กน้อย “ผู้วิเศษคือผู้เดินไปบนเส้นทางแห่งปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่าบนยอดสุดของมันคืออะไร ในวัยเยาว์ข้าก็ปรารถนาจะเป็นผู้วิเศษเช่นกัน แต่น่าเสียดาย…สติปัญญาของข้าไม่เอาไหน ข้าไม่อาจจะเข้าใจใน ‘รูน’ ศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างลึกซึ้ง ทำให้ปัจจุบันข้าก็เป็นเพียงหนึ่งในคนที่ติดอยู่ใน ‘ย่างก้าวแรก’ ของเส้นทางแห่งผู้วิเศษ พลังโอน่าในตัวข้า ช่วยแค่ให้ข้ายกค้อนได้ดีขึ้น หมัดหนักขึ้น แต่ข้าไม่สามารถใช้พลังวิเศษสร้างสิ่งต่างๆ อันน่าอัศจรรย์ได้”
ซีหานเข้าใจในสิ่งที่เจียตัวพูดทั้งหมด
ความหมายของ “รูน” ในโลกแห่งผู้วิเศษใบนี้ มันเปรียบเสมือนคัมภีร์ที่ทำให้คนธรรมดาได้เข้าสู่โลกแห่งผู้วิเศษ รูนเกิดได้จากทั้งธรรมชาติ สัตว์ร้าย มนุษย์ที่เป็นผู้วิเศษชั้นสูง รูนมีมากมายหลายระดับและหลายรูปแบบ
หากคนธรรมดาอยากเป็นผู้วิเศษเริ่มแรกเลยคือคนคนนั้นต้องมี ‘รูน’ และใช้มันในการตระหนักรู้พลังวิเศษ ซึ่งอาจจะเป็นพลังอะไรก็ได้ในรูปแบบต่างๆ เมื่อคุณตระหนักรู้สำเร็จ คุณก็จะรู้วิธีสร้างโอน่า พลังธรรมชาติหรือพลังศักดิ์สิทธิ์ในตัวเอง
ส่วนคำว่า “ย่างก้าวแรก” ที่เจียตัวพูดถึง มันคือขอบเขต ระดับ หรือขั้นของการฝึกฝนเพื่อเป็นผู้วิเศษ
โดยทั่วไปผู้วิเศษจะไม่พูดว่าตัวเองอยู่ในระดับ ขอบเขตหรือขั้นอะไร
แต่จะพูดว่าตัวเองอยู่ในอาณาจักรอะไร
ย่างก้าวแรก เทียบง่ายๆ ก็คือ อาณาจักรที่ 1 หรือระดับที่ 1 มันมี 5 ขั้น … แต่ผู้วิเศษที่แท้จริงจะไม่มีใครเรียกระดับที่ 1 ถึง 3 ว่า อาณาจักร สำหรับพวกเขา สามระดับแรกไม่อาจจะเรียกได้ว่าเป็น ‘ผู้วิเศษ’ ได้
เมื่อบรรลุ “ย่างก้าวแรก” แล้ว คุณจะมีพลังมากกว่า 100 โอน่าเล็กน้อย ซึ่งทำให้ร่างกายหรือสิ่งรอบตัวเกิดปฏิกิริยาพิเศษได้แล้ว เพียงแต่มันเบาบางมาก
เมื่อผ่าน “ย่างก้าวแรก” ต่อมาคุณกลายเป็น “ผู้ฝึกหัด” คุณจะเข้าถึงพลังธรรมชาติและเริ่มทำสิ่งอัศจรรย์ได้ การร่ายเวท การปล่อยพลังธาตุ แต่อย่าคิดว่ามันยิ่งใหญ่ ผู้ฝึกหัดก็คือผู้ฝึกหัด 9 ใน 10 ของคนในโลกผู้วิเศษติดอยู่ ณ ระดับนี้ พลังวิเศษที่ดีจำเป็นต้องมีรูนทักษะที่ยอดเยี่ยมร่วมด้วย ไม่เช่นนั้นคุณก็เป็นแค่ผู้ฝึกหัดที่ไม่ต่างกับคนธรรมดา พลังโอน่าของระดับนี้จะอยู่ที่ประมาณ 100 ถึง 500 โอน่าโดยประมาณ
“นักวิจัย” คือระดับ 3 ของผู้วิเศษฝึกหัด มันมี 5 ขั้นย่อยเช่นกันกับอีกสองระดับแรก
โอน่าในขอบเขตของ ‘นักวิจัย’ นั้นอยู่ที่ 1000 ถึง 2500 โอน่าโดยประมาณ
แต่เมื่อคุณบรรลุระดับเหนือขึ้นไปจากระดับ “นักวิจัย” คุณจะถูกนับว่าเป็นผู้วิเศษที่แท้จริง
พลังโอน่าของคุณจะเติบโตอย่างก้าวกระโดดอยู่ในระดับ 10000 โอน่า ซึ่งคือมาตรฐานขั้นต่ำสุดของการเป็นผู้วิเศษที่แท้จริง
…
“ซีหานเจ้าอยากเดินบนเส้นทางผู้วิเศษไหม ข้ารู้จัก ‘นักวิจัย’ เขาอาจจะพอมีรูนเหลือใช้สำหรับเจ้าบ้าง เมื่อเจ้าได้ตระหนักรู้ใน ‘รูน’ ดีดีสักอัน หากเจ้ามีวาสนาหรือสติปัญญามากพอ เจ้าอาจจะได้เรียนรู้และเข้าสู่โลกของผู้วิเศษอันยิ่งใหญ่ก็ได้”
นัยน์ตาเซี่ยซีหานเป็นประกายพร่างพราว ราวกับมีคนยิ่งแสงแฟลชใส่ตัวมันในงานพรมแดง
“เด็กดี” เจียตัวพูดเพราะรู้สึกประทับใจในตัวเซี่ยซีหาน คลายว่าตัวเองได้ช่วยลูกหมาที่บาดเจ็บตัวน้อยๆ เจียตัวไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ จากตัวเซี่ยซีหาน แต่ในใจกลับรู้สึกว่า เจ้าเด็กน้อยคนนี้ในอนาคตจะจะกลายเป็นคนที่ยิ่งใหญ่คุ้มค่าที่มันจะช่วยเหลือ
ในอนาคตเด็กที่กตัญญูคนนี้อาจจะถึงขนาดเรียกมันว่า “พ่อ” เลยก็ได้ นี่อาจจะเป็นความภาคภูมิใจในอนาคตของตัวมันเจียตัว ผู้ซึ่งไร้ครอบครัว
แต่เจียตัวหารู้ไม่ จริงๆ แล้วเซี่ยซีหานก็แค่ไอ้ผู้ใหญ่ปลอมเป็นเด็ก
‘เสร็จตูไอ้อ้วนหนวดแดงเจียตัว…ในที่สุดแผนของบิดาก็สัมฤทธิผล ในบรรดานายช่างทั้งหมดเอ็งเป็นคนเดียวที่ดูโง่ที่สุด นอกจากนั้นก็ยังไม่ปี้หญิงตีกะหรี่ ในกระเป๋าเอ็งต้องมีเงินเยอะที่สุด ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ไม่เสียแรงที่บิดาต้องทนเฝ้าเอาใจเอ็ง เดินเติมถ่านที่เตาหลอมของเอ็งตลอดเดือน ไม่รวมถือจานข้าวและซักผ้าให้เอ็งอีก ในที่สุดเอ็งก็ตอบแทนบิดาเสียทีคิกคิกคิก ทุกอย่างเป็นไปตามแผน’ เสียงหัวเราะอันเจ้าเล่ห์ของเซี่ยซีหานดังในใจ
โอกาสในการเป็นผู้วิเศษของมันได้เริ่มแล้ว