ณ ห้วงมหาจักรวาลอันกว้างใหญ่ หนึ่งจักรวาลกำลังจะดับสูญ นั้นเพราะ… เหล่าราชาแห่งทวยเทพเทวะผู้ยิ่งใหญ่จากทั้งสี่ทิศแห่งมหาจักรวาลและเหล่าบริวารเทพนับแสนล้าน จ้าวอสุราราชันอสูร เทพมารผู้มืดมิดจากหมื่นแสนจักรวาล…
เปิดศึกมหาพิภพดับจักรวาล เป้าหมายนั้นมีเพียงหนึ่งที่ปรารถนา…
ศิลาห้าก้อน… ที่จะเปลี่ยนเทพไทหรือแม้กระทั่งหมู่มารจ้าวอสูรให้ก้าวสู่อีกขอบเขตของพลัง… พลังแห่งผู้เป็นพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่… ผู้ครอบครองกฎเกณฑ์แห่งวัฏสงสารและโลกธาตุทั้งปวงแห่งมหาจักรวาล
หนึ่งจอมมารผู้มืดมิดผู้ครอบครองสี่ในห้าก้อนศิลา ผู้เป็นศัตรูของทั้งห้วงมหาจักรวาล…
มันดับชีวิตทวยเทพให้ร่วงหล่นดุจเม็ดทราย เทพมารตนใดมิยอมอยู่ใต้ดับสูญกลายเป็นเศษซากธุลี อสูรตนใดมิยอมสยบตกตายนับหมื่นแสน…
หากแต่เหตุผลของการคงอยู่ของมัน… หาใช้สยบใต้หล้ามหาจักรวาลไม่… หากเพียงแต่… เพื่อทำฝันเล็กๆ ในวัยเยาว์…
แด่หนึ่งอิสตรีผู้เป็นดังรักนิรันดร์…
เพื่อที่จะให้เธอตื่นจากหลับฝัน… ฝันอันโหดร้ายเกินจะแบกรับ… มันจึงใฝ่่หายิ่งซึ่งพลัง… เพื่อจะเปลี่ยนฝันร้ายของนาง…
ให้กลายเป็นสรวงสวรรค์นิรันดร์…
.
.
.
หากแต่เหล่าเทพไทหาได้ยินยอม หมื่นองค์เทพมารก็หักหลัง เหลือเพียงจ้าวอสูรจอมราชันต่อสู้ตกตายร่วมกัน
.
.
.
หนึ่งอิสตรีนางสวรรค์งดงามยิ่งกว่าผู้ใดในโลกามหาจักรวาลและทุกห้วงเขตแดนมหาสวรรค์ ครอบครองยอดศาตราอาวุธเทพเทวะ นางดื่มด่ำเลือดมารและทวยเทพ ผมสีแดงเพลิงกับใบหน้าอันงดงามวิจิตร กำลังแย้มยิ้มกับความตายและชีวาที่ดับสูญของหมู่มวลเทวาและมารร้าย
นางปักดาบยอดสมบัติสวรรค์กลางอกจ้าวราชันแห่งหมื่นมาร หากแต่ราชันแห่งหมื่นมารหาแยแสคว้าจับกายนางแนบชิดกาย กอดรัดนางแน่นมิยอมปล่อย
ศิลาปัญญาจากมือราชันแห่งหมู่มารเปล่งแสง ความมืดมิดโศกเศร้าในจิตพลันดับสูญ สามารถจำความหลังครั้งยังเยาว์ จดจำหน้าจ้าวราชันแห่งหมู่มาร จำบุรุษผู้ซื่อตรงเมื่อครั้งเยาว์ จำชายคนหนึ่งที่ถวิลหวังอยู่เคียงคู่กันดุจนิรันดร์
ศิลาสองมิติและเวลา หยุดนิ่งกาลเวลาทั่วมหาจักรวาล แม้สงครามแห่งมหาเทพเทวะจะยิ่งใหญ่แต่ก็ไม่อาจจะฝืนกฏแห่งศิลา
ศิลาชิ้นที่สามผู้สร้างและความอัศจรรย์ สร้างบ้านน้อยป่าเขาและสายธารพร้อมโต๊ะอาหารกับข้าวของโปรดของสตรีนามวิหกเพลิง
สัมผัสหน้าลูบแก้มและปัดผมสตรีวิหกเพลิงผู้งดงาม นางคือสตรีงามล้ำเพียงหนึ่งเดี่ยวในใต้หล้าเหนือนางสวรรค์อัศจรรย์ รอยยิ้มของนางงดงามกว่าหมู่ดารา สายตาของนางใสกระจ่างยิ่งกว่าแสงรุ่งอรุณ จันทราแม้พบพานนางก็ต้องเอียงอายเพราะหมู่จันทราช่างดูอับแสง เมื่อเทียบความงดงามเคียงคู่นาง
หนึ่งวันคือสุดเขตแห่งพลังที่ราชันหมื่นมารสามารถใช้ เพื่อดื่มด่ำเคียงคู่อยู่ข้างกันเป็นสวรรค์นิรันดร์ของทั้งสอง… หนึ่งสตรีวิหกผู้งดงามหนึ่งจอมมารจ้าวราชัน…
ห้วงเวลาแตกดับกลับคืน ร้อยพันหมื่นเทพศาตราก็ทิ่มแทง หนึ่งจอมมารผู้ถูกเรียกขานด้วยนามที่สะท้านทั่วมหาจักรวาลและโลกาสวรรค์ “จ้าวหมื่นมาร” ผู้ไร้เทียมทาน
สตรีวิหกเพลิงใช้ร่างบังร่วมรับหมื่นศาตราเทพสวรรค์ เลือดเทวะสีทองบริสุทธิ์ก็ไหลริน… นางแย้มยิ้มยินดีดับชีวา
จ้าวหมื่นมารถามนางว่าสุดท้ายนางปรารถนาสิ่งใดในโลกหล้าและโลกา…
นางตอบรับอยากกลับไปเป็นสตรีผู้งดงามชื่ออี้เฟย มีศิษย์รักชื่อเฉียวฟงอยู่ครองรักตราบนานเท่านิรันดร์…
จ้าวหมื่นมารถามนาง หากดวงจิตต้องดับสูญ… โลกที่กลับไปเป็นดังความฝัน… หากแต่มีคนสองคนที่คล้ายกันหนึ่งชื่ออี้เฟยเป็นสตรีผู้งดงาม หนึ่งเด็กน้อยชื่อเฉียวฟงผู้อาภัพเป็นคนอัปลักษณ์อับโชคและวาสนา
เราสองมิอาจจะเป็นคนมีชะตาต้องกลายเป็นเพียงเศษเสี้ยววิญญาณติดอยู่ดังในฝัน
คอยเฝ้ามองหนึ่งบุรุษและสตรีที่เป็นดังตัวแทนของสองเราตลอดไป…
วิหกเพลิงยิ้มรับยินดียิ่ง นางปรารถนาอยู่ในฝันกับหมื่นมาร
สี่ศิลาแม้ไม่สมบูรณ์แต่กฎเกณฑ์แห่งเทวะผู้อยู่เหนือ นามเรียกขานเทพพระเจ้าจักรพรรดิยังสมบูรณ์ มอบเศษเสี้ยวพลังและอำนาจแก่จ้าวหมื่นมารให้ทำฝัน
หนึ่งห้วงมหาจักรวาลดับศูนย์กลับกลายเป็นดังเริ่มต้นก่อกำเนิด สร้างโลกใหม่และจิตวิญญาณ รอยอดคนสร้างกฎเกณฑ์
หากแต่จ้าวหมื่นมารและสตรีวิหกเพลิงถือครองจิตและเศษพลังกลับไปยังอดีตที่ปรารถนา…
