“อ่อเกือบลืม” จั่วยุ่นรีบยื่นสิ่งที่หลี่เค่อต้องการใส่มือของหลี่เค่อ
ในมือของหลี่เค่อปรากฏกระถางกำยานประหลาดของตัวเขา นอกจากนั้นยังมีคัมภีร์โบราณที่ทำจากหนังที่ไฟไม่อาจไหม้ พร้อมลูกเหล็กดำที่มีลวดลายประหลาดสามลูก สิ่งนี้คนปล้นสุสานได้มันมาจากทางเข้า ในอดีตเขาคิดว่ามันไม่สำคัญ จึงขายพวกมันไปแทบทั้งหมด
แต่น่าเสียดาย นอกจากคัมภีร์ที่ดูโบราณและรูปปั้นสองสามชิ้นสิ่งอื่นๆ เขาก็ไม่สามารถขายได้
หลี่เค่อจึงรวบรวมพวกมันได้ในภายหลัง
ลูกเหล็กดำสามลูกเมื่ออยู่ในมือของหลี่เค่อมันก็เริ่มสั่น
หลี่เค่อรับรู้ได้ว่าลูกเหล็กในมือของเขาถูกบางสิ่งดึงดูด
และเมื่อหลี่เค่อปล่อยมือ
“ทางนั้น…”
ลูกเหล็กลวดลายประหลาดสามลูกลอยไปที่ประตูโบราณใหญ่ที่อยู่ลึกที่สุด
ปักปัก เสียงดังคล้ายหินกระทบดัง
เมื่อทุกคนสังเกต พบว่าที่ประตูนั้นราวกับมีรูเล็กๆ สามรูเรียงกัน ซึ่งมันพอดีกับลูกเหล็กสามลูกพอดี
แสงจากประตูปรากฏ
จากนั้นประตูบานใหญ่ที่เก่าโบราณบานนั้นก็เปิดออก หมอกที่แสนประหลาดพุ่งออกมา เมื่อหลี่เค่อหายใจเข้าไปเขามีแต่ความรู้สึกสดชื่น ร่างกายของเขารู้สึกกระหายมันเหลือเกิน ราวกับชายหนุ่มที่อดน้ำอยู่กลางทะเลทรายและอยู่ๆ ก็พบทะเลสาบใส
หลี่เค่อเดินไปที่ประตูบานนั้นอย่างไม่ลังเล
แต่เมื่อเขาเดินไปใกล้ๆ เขาก็พบความอัศจรรย์บางอย่าง
ประตูบานนี้ราวกับมีชั้นคลื่นน้ำ มองผ่านบานประตูไปคล้ายเห็นความมืดมิดที่ไร้จุดจบ ก่อนที่มองไกลออกไปอีกด้าน เขาจะเห็นบานประตูที่คล้ายๆ กันตั้งอยู่
จั่วยุ่นรู้สึกถึงอันตราย
“นายน้อย ท่านคง ท่านคงไม่คิดที่จะก้าวเข้าไปในนั้นนะ ความมืดมิดนี่มัน… นายน้อย ท่านไม่ควรเข้าไป ท่านอาจจะตาย”
หลี่เค่อยิ้มบางๆ เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับจั่วยุ่นดี
“น้าจั่ว น้าไม่จำเป็นต้องตามผมไป ทุกอย่างที่ผมมี ผมมอบให้น้าและลูจี๋หมดแล้ว แต่ตัวผม ผมจำเป็นต้องไป สำหรับผม ผมไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว หากผมตาย ผมก็แค่ได้ไปพบกับปู่และครอบครัวของผมเร็วขึ้น แต่หากผมเดินเข้าประตูบานนี้และมันมีทางที่จะทำผมสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้ ผมจะ… ใช้ชีวิตอย่างที่ตัวเองต้องการเป็นอย่างดี ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตามที่ผมเคยให้สัญญากับปู่ไว้ แม้ตอนนี้ผมจะไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขคืออะไรก็ตาม”
จั่วยุ่นรับรู้ว่านายน้อยของเขาตัดสินใจดีแล้ว
หลี่เค่อมองกระถางกำยานประหลาดในมือตัวเอง พร้อมคัมภีร์ที่ตัวเขาอ่านออกแค่บางส่วน เขาสูดหายใจเข้าลึก ก่อนเข้าประตูประหลาดบานนี้อย่างไม่ลังเล
“นายน้อย!” จั่วยุ่นต้องการรั้งหลี่เค่อ มือข้างหนึ่งเขาพยายามคว้าแขนหลี่เค่อไว้ แต่มันก็ช้าเกินไป
ร่างของหลี่เค่อเดินผ่านประตู และมันก็น่าอัศจรรย์มาก ราวกับหลี่เค่อเดินผ่านกระจกน้ำ มันปรากฏริ้วระลอกคลื่น ร่างของหลี่เค่อกลายเป็นเส้นแสง พุ่งตรงทอดยาวราวกับว่าจะหายไป
จั่วยุ่นทั้งชีวิตเขามีแต่หลี่เค่อ เขาหันมองลูกชายตัวเองแผดเสียงว่าอย่าตามมา จากนั้นกระโดดเข้าประตูตามหลี่เค่ออย่างไม่ลังเล
…
!ตุบ
จั่วยุ่นกระโดดผ่านประตู เขาพบว่าตัวเองไม่ตาย และเขาอยู่ที่ปลายเท้าของหลี่เค่อ
ไม่ช้าเสียงดังตุบ ก็ดังอีกครั้งจั่วจี๋ไม่เชื่อพ่อของเขา เขากระโดดตาม
จั่วยุ่นอยากจะต่อว่าลูกชายตัวเอง แต่เขายังไม่ทันได้ทำอะไร นั่นเพราะ…
“น้าจั่ว น้าพบปืนกับระเบิดมาด้วยไหม”
“พก”
“!ส่งมาเร็ว” จั่วยุ่นตกใจ เขาไม่ค่อยได้ยินเสียงที่มีความกังวลของหลี่เค่อ เขารีบหยิบปืนพบแบบพิเศษของตัวเองให้หลี่เค่อทันที พร้อมระเบิดลูกเกลี้ยงแรงอัดรุนแรงพิเศษสองลูก
ทันทีที่ปืนไปถึงมือหลี่เค่อ สองแขนของจั่วยุ่นสั่นระริก หัวใจเต้นเร็วรัวอย่างไม่มีสาเหตุ
“หนอนแมลงตัวไหนกัน หนอนแมลงตัวไหนกันที่ทำลายเรื่องดีๆ ของข้า… อาาาาาาาาาา” น้ำเสียงแหบแห้งสยองขวัญดังกังวานกว้าง สร้างคลื่นลมกรรโชกทั่วบริเวร
ร่างจั่วยุ่นและลูกชายสั่นระริก
มีเพียงหลี่เค่อที่ยืนนิ่งอย่างมั่นคงได้
เมื่อก้าวผ่านประตู สิ่งที่หลี่เค่อเห็นคือสายธารหมอกสีแดง กลิ่นสาบเลือดฉุน หลี่เค่อไม่รู้ว่าสถานที่นี่คืออะไร แต่ด้วยพลังจิตที่พิเศษ
จิตสัมผัสของหลี่เค่อที่เคยกวาดสัมผัสกว้างได้เกิน 10 กิโลเมตรในโลกของเขา แต่ที่นี่หลี่เค่อพบว่าระยะที่เขากวาดสัมผัสได้เหลือเพียง 100 เมตรแต่นั่นก็มากพอที่เขาจะสัมผัสได้ถึงตัวประหลาด ภูตผี หรือบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกได้ว่าแข็งแกร่งและอันตรายอย่างยิ่งยวด
ณ สายหมอกสีแดง อย่างช้าๆ หลี่เค่อมองเห็นเงาคนเดินก้าวเข้ามาทางเขา
และเมื่อถึงระยะ 50 เมตร ซึ่งเป็นระยะที่หมอกสีแดงเริ่มจาง หลี่เค่อเห็นชายชราผมขาว ชุดเสื้อผ้าของชายชรานั้นดูแปลกไปบ้าง แต่มันก็คล้ายกับชุดของทหารหน่วยพิเศษในหนังไซไฟโลกของเขา แต่ก็มีอะไรแปลกๆ บางส่วนของชุด เช่นการมีตัวอักษรขีดเขียนส่องแสงสว่าง นี่ต้องไม่ใช่เสื้อผ้าของคนในโลกของหลี่เค่อแน่นอน แต่สิ่งที่หลี่เค่อสนใจมากที่สุด กับไม่ใช่เสื้อผ้าของชายชรา หากแต่เป็นสิ่งที่อยู่ในมือชายชรา
เขามีกระถางกำยานที่เหมือนของหลี่เค่อ
ดวงตาหลี่เค่อหรี่เล็ก เขาไม่กล้าประมาท
ชายชราก็เช่นกัน
…
วึงวึงวึง ในห้วงจิตหลี่เค่อคล้ายปรากฏภาพมายาของมนุษย์มีเขาร่างใหญ่ยักษ์ ซึ่งทั่วร่างยักษ์ตนนี้ชุ่มโลหิต ใบหน้าพวกมันดุร้าย ปากอ้าแสดงฟันที่แหลมคม พวกมันมีดวงตาสีแดงฉาน ตอนนี้พวกมันบ้าคลั่งและเริ่มวิ่ง บ้างโบยบินโถมเข้าหาหลี่เค่อราวกองทัพ จิตมุ่งร้ายของมันแทบจะทำให้ร่างหลี่เค่อฉีกขาด
แต่ก่อนที่ภาพมายานี้จะทำอะไรหลี่เค่อได้สำเร็จ ในห้วงจิตด้วยการตรากตรำฝึกฝนพลังจิตนับสิบปี หลี่เค่อสามารถสร้างกำแพงหนากว้างใหญ่ได้เกินจินตนาการ มนุษย์ในร่างชุ่มโลหิตเมื่อพวกมันชนเข้ากับกำแพงพลังจิตที่หลี่เค่อสร้าง ร่างของพวกมันแตกสลายเป็นสายหมอก
…
“อาาา การต่อสู้ทางจิต” หลี่เค่อปวดศีรษะเล็กน้อย เขาพึงเคยพบการต่อสู้ทางจิตเช่นนี้ครั้งแรก และนี่ก็ทำให้หลี่เค่อรับรู้ ในโลกใบนี้มีผู้มีพลังจิตเช่นตัวเขา
มุมไกล หลี่เค่อสังเกต เขาเห็นมุมปากชายชรามีคราบโลหิต หลี่เค่อรับรู้ว่าชายชรานั้นอยู่ในสภาพที่ไม่ดีมาก่อนแน่นอน
เมื่อชายชราผมขาวมองเห็นหลี่เค่อและสองพ่อลูก เขาขมวดคิ้วสับสน แววตาแฝงความไม่พอใจอย่างยิ่งยวด
หลี่เค่อชูปืนขึ้นเล็งชายชราอย่างไม่ลังเล เขารับรู้จิตประสงค์ร้าย แต่น่าแปลกชายชราดูไม่สนใจปืนในมือหลี่เค่อเลย ราวกับว่าเขาไม่รู้จักปืนอาวุธแสนอันตรายในมือหลี่เค่อ
“อะไรกัน มนุษย์ธรรมดาอย่างงั้นเหรอ… บัดซบ มนุษย์ธรรมดากล้ามาทำให้การยกระดับสู่ ‘ตราสัญลักษณ์’ ของข้าพังทลาย นอกจากนั้น… เมื่อครู่พวกเจ้าใช้อะไรจึงทำลายภาพมายาอสูรของข้าได้” รอบกายชายชราหมอกแดงถูกดูดเข้าหาตัว ทุกคนสัมผัสซึ่งความร้อนระอุจากชายชราได้
ตอนนี้หลี่เค่อไม่ลังเล เขายิงกระสุนปืนออกไปทันที ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน หลี่เค่อไม่เห็นความหวาดกลัวอาวุธปืนในสายตาชายชราเลย ราวกับว่าชายชราไม่รู้จักมัน
กระสุนถูกยิงออกไปห้านัดแทบจะพร้อมๆ กัน สองนัดแรก หลี่เค่อใช้พลังจิตของตัวเองเร่งความเร็วของกระสุนให้เร็วและรุนแรงขึ้น มันพุ่งตรงเข้าหาชายชราในพริบตา ส่วนอีกสามนัดต่อมาตีวงโค้ง เล็งเข้าขนับซ้ายขวาของชายชรา ส่วนนัดสุดท้ายตัดเข้าสู่หัวใจ จากด้านหลัง
ลูกปืนมองเห็นเป็นเส้นตีวงโค้งได้ถนัดตา
ฟุบ ฟุบ ปัง ปัง
สายตาของชายชราตกตะลึง ยันต์คุ้มภัยที่ร่างกายของเขาทำงานสองครั้งติด มันระเบิดสิ่งลึกลับที่ตัวชายชราคิดว่าเป็นอาวุธลับ สิ่งนี่เร็วมาก เร็วจนหากชายชราไม่จับตาดีๆ เพียงอึดใจมันก็ถึงตัวเขา ชายชราพบว่าตัวเองไม่รู้จักสิ่งนี้ ดังนั้นเขาต้องไม่ประมาท
ร่างของชายชราเร็วขึ้นมากในทันที เขารับรู้ว่ากระสุนปืนนั้นรุนแรงมาก เขาจึงระวังกระสุนอีกสามนัดที่ถูกยิงมา เขาควบคุมสายหมอกสีแดงให้มันเป็นราวกับงู มันฉกไปที่กระสุนที่เล็งมาที่ขมับซ้ายขวา งูหมอกสีแดงงับกระสุนได้หนึ่งนัด
เพียงแต่ว่ากระสุนอีกนัดที่เล็งไปที่ขมับขวา
เมื่อหลี่เค่อเห็นว่าชายชรามองเห็นวิถีกระสุนตัวเองทัน และยังสามารถหยุดได้อีก ก่อนที่กระสุนนัดที่สี่จะไปถึงตัวชายชรา หลี่เค่อควบคุมมันให้ระเบิด
!ตู้ม
“!บัดซบ” ชายชราแผดเสียง ฝุ่นดินปืนเข้าตาชายชรา เขาสูญเสียการมองเห็น
กระสุนนัดสุดท้ายที่เล็งตัดขั้วหัวใจ ปัง มันเข้าอกซ้ายด้านหลังชายชราก็จริง แต่มันระเบิดแตก ชุดของชายชราอักขระส่องสว่างอีกครั้ง
ตอนนี้ในใจหลี่เค่อคาดเดา ชุดของชายชราต้องมีความสามารถด้านการป้องกันบางอย่างแน่นอน มันจึงทำให้กระสุนเสียหายก่อนถึงตัวชายชรา หลี่เค่อไม่อยากคาดเดามากนัก เขายิงกระสุนต่อเนื่องอย่างรวดเร็วในระหว่างที่สายตาของชายชราเสียหาย
ชายชราควบคุมหมอกสีแดงบังรอบร่างกาย
ฟุบ ฟุบ ฟุบ
กระสุนยิงเข้าสายหมอกและไม่อาจจะทะลุไปถึงร่างชายชรานัดแล้วนัดเล่า
“บัดซบเจ้าเป็นผู้ใช้พลังเวทย์เช่นกัน แต่เช่นนั้นก็ดี” คำพูดของชายชราแฝงความคิดชั่วร้าย ตอนนี้เขารับรู้แล้วว่า หลี่เค่อคือผู้ทำลายภาพมายาอสูรของตัวเอง